Το πραγματικό περιεχόμενο του «κινήματος» της εκπαίδευσης αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά. Είναι φανερό σε όλους ότι η φυσική συνέχεια και κατάληξη των προβοκατόρικων απεργιών της ΟΛΜΕ, που εξαπατούσε με αιτήματα δήθεν οικονομικά, είναι οι καταλήψεις των σχολείων. Το μέτωπο ΣΥΝ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ και ενός κομματιού της ΝΔ που κυριαρχούν στην ΟΛΜΕ, επιχειρεί τώρα να θέσει σε ομηρία τους μαθητές και τους γονείς με τις καταλήψεις. Από τη θέση του εκβιαστή θέλουν να συντρίψουν όποιον αμφισβητεί την εξουσία τους στα σχολεία, δηλαδή όποιον προωθεί την αξιολόγηση, την στοιχειώδη επομένως μεταρρύθμιση.
Αρχικά πέτυχαν να ξεσηκώσουν τους φοιτητές για να ματαιώσουν την προσπάθεια της Κουτσίκου να περάσει την αξιολόγηση στα ΑΕΙ. Αυτό το πέτυχαν αξιοποιώντας το δεξιό λάθος του νομοσχέδιου να επιβάλλει το ν+2 στο χρόνο σπουδών. Όμως η Κουτσίκου είπε ότι θα ξαναφέρει αυτό το νομοσχέδιο.
Τότε το μέτωπο της αντι-αξιολόγησης, δηλαδή το πολιτικό μέτωπο της σαπίλας και το κοινωνικό μέτωπο της νέας παρασιτικής, διεφθαρμένης και τεμπέλικης γραφειοκρατίας στο δημόσιο, ξεσήκωσε τους δασκάλους. Για να τους κατεβάσει στην απεργία τους πρόβαλε αύξηση 400 Ευρώ. Όταν αυτό δεν έπεισε κανέναν ανέσυρε τα 103 Ευρώ που τα ζήτησε μονοκοπανιά. Οι δάσκαλοι αρχικά έπεσαν στην παγίδα, αλλά σταδιακά άρχισαν να αμφισβητούν ένα αίτημα που ήρθε καθυστερημένα και δεν μπορούσε να πείσει για την ανάγκη του τη δοσμένη στιγμή. Ούτε οι γονείς ούτε η κοινωνία θα στήριζαν ένα παρατεταμένο κλείσιμο των σχολείων από έναν μόνο κλάδο υπαλλήλων την ώρα που η πλειοψηφία των εργαζομένων στενάζει μέσα στην βαρβαρότητα των 650 ευρώ (και όταν υπάρχει ένσημο) και της σκληρότερης δουλειάς.
Όταν η απεργία των δασκάλων άρχισε να παραπαίει το μέτωπο ΣΥΝ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ και μισή ΝΔ έδωσε εντολή στους συνδικαλιστές του της ΟΛΜΕ να κατεβάσουν σε απεργία τους καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης πάλι με τα 103 ευρώ μονοκοπανιά. Αυτό δεν πήγε καθόλου καλά γιατί οι καθηγητές της Μέσης έχουν καεί πολλές φορές από απεργίες στις οποίες τους κατέβασε η ηγεσία της OΛΜΕ κραδαίνοντας οικονομικά αιτήματα που στη συνέχεια τα πούλησε όταν πήρε τα λεγόμενα θεσμικά που σημαίνουν την ενίσχυση της θέσης της κρατικοκομματικής γραφειοκρατίας των καθηγητών. Μόλις η απεργία των καθηγητών απέτυχε και στην Αθήνα και στην επαρχία, το μαύρο μέτωπο σαν κανονικός προβοκάτορας προσπάθησε να σπρώξει τους μαθητές σε καταλήψεις χρησιμοποιώντας τους καθηγητές του ΚΚΕ, του ΣΥΝ, της εξωκοινοβουλευτικής ουράς όλων αυτών και του ΠΑΣΟΚ που πεθαίνει για επιστροφή στην εξουσία.

Αλλά στους μαθητές δεν βρήκε κανένα πάτημα όπως είχε βρει πάτημα με τον Αρσένη που τον έριξαν επίσης γιατί έκανε το έγκλημα να ζητήσει αξιολόγηση των καθηγητών της Μέσης Eκπαίδευσης. Αυτός είχε κάνει το λάθος να φορτώσει με το νόμο του τους μαθητές που δίνανε εξετάσεις στις δέσμες με όλα τα μαθήματα της Β και Γ Λυκείου..

Όμως τώρα η Kουτσίκου δεν άλλαξε τίποτα με τους μαθητές και οι προβοκάτορες δεν βρήκαν κανένα πρόσχημα για να τους ξεσηκώσουν. Τι έκαναν λοιπόν. Άρχισαν να ψάχνουν σε κάθε σχολείο να βρουν ένα αίτημα. Πχ αλλού ότι έλειπαν κάποιοι καθηγητές, αλλού ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση τα κτιριακά. Ταυτόχρονα πάσχιζαν να βρουν κάτι πιο «ενοποιητικό». Έτσι άρχισαν να μιλάνε για τα κυλικεία που θα τα πάρουν ιδιώτες και αφού βρήκαν τους ιδιώτες άρχισαν να διαδίδουν ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει τα σχολεία. Εδώ ανακατέψανε και το άσχετο με την περίπτωση άρθρο 16 που δεν αφοράει τη Μέση Eκπαίδευση αλλά που τους είχε χρησιμεύσει για να μισοπείσουν τους φοιτητές ότι κινδυνεύουν να ιδιωτικοποιηθούν… τα κρατικά Πανεπιστήμια!
Αν αυτοί καταφέρουν να πιάσουν τα σχολεία με τις καταλήψεις δεν θα τα αφήσουν με τίποτα. Θα τα κρατάνε πραξικοπηματικά με μερικά οργανωμένα μέλη των νεολαιών τους και θα κρατάνε απ’ έξω μαθητές και γονείς με τραμπούκικες μειοψηφίες κομματικών εγκαθέτων τους από τους Δήμους, από την ΟΛΜΕ και από όποια συνδικάτα βρουν κάποιους συνδικαλιστές. Δεν θα τα αφήσουν παρά μόνο αν εκπαραθυρωθεί η Κουτσίκου ή έστω αν πάρουν την υπόσχεση ότι θα εκπαραθυρωθεί αφού πρώτα τελειώσουν οι καταλήψεις. Αυτό είναι το νόημα της βρώμικης κουβεντούλας που αρχίζουν να ρίχνουν από τη μεριά της κυβέρνησης: ότι δηλαδή η «κυβέρνηση δεν συζητάει με κλειστά τα σχολεία», που σημαίνει ότι δεν διώχνει την υπουργό της εν θερμώ, αλλά μόνο αν ανοίξουν πρώτα τα σχολεία, δηλαδή αν η κυβέρνηση «σώσει τάχα το πρόσωπό της». Αυτό ακριβώς είχαν κάνει και οι Σημίτης Λαλιώτης με τον Αρσένη. Στην πραγματικότητα καμιά δημοκρατική κυβέρνηση δεν θα συζήταγε με τον Αλαβάνο που προανήγγειλε κλείσιμο των σχολείων χωρίς να υπάρχουν καν αιτήματα των ενδιαφερομένων μαθητών. Μια δημοκρατική κυβέρνηση θα αποκάλυπτε τον Αλαβάνο, την Παπαρήγα και τον Παπανδρέου ακριβώς πάνω στις τελευταίες καταπληκτικές καταλήψεις που είναι η πιο ωμή εξαπάτηση και χειραγώγηση και της μαθητικής νεολαίας και των γονιών.
Πρώτη φορά στην ιστορία γίνεται πρώτα ένα κίνημα και μετά ψάχνει να βρει τα αιτήματα του. Αυτό γίνεται γιατί πάση θυσία πρέπει να πέσει η υπουργός. Η υπουργός πρέπει να πέσει για να μην τολμήσει κανείς να ξαναφέρει το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ. Και το κίνημα των φοιτητών και το κίνημα των δασκάλων και το κίνημα της ΟΛΜΕ και το κίνημα των μαθητών υπηρετούν ένα στόχο να μην περάσει η αξιολόγηση στα ΑΕΙ. Να πέσει η υπουργός για να μην ξαναέλθει το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ.
Έτσι προσπαθούν να εκπαραθυρώσουν την Κουτσίκου. Ο διπρόσωπος Καραμανλής θα περιμένει να συσσωρευτεί αυτή η βία για να καρατομήσει την Κουτσίκου με πρόσχημα την «αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης», όπως ακριβώς έκανε και ο δάσκαλός του Σημίτης με τον Αρσένη. Γι’ αυτό όλα αυτά τα αντιδραστικά κινήματα δεν αντιμετωπίζονται αλλά αντίθετα υποθάλπονται από τον Καραμανλή από την άνοιξη μέχρι και σήμερα. Η μέθοδός του είναι απλή. Από τη μια διαβεβαιώνει την Κουτσίκου ότι είναι φανατικά μαζί της. Από την άλλη βάζει τη ΔΑΠ να στηρίζει στην ουσία τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια και την ΔΑΚΕ να ψηφίζει τις απεργίες, δηλαδή να εκστρατεύει εναντίον της κυβέρνησής του. Ταυτόχρονα μιλάει ανοιχτά υπέρ της υπουργού του, μια φορά το τρίμηνο, για να δηλώσει ότι πάνω απ’ όλα είναι η «συναίνεση και ο διάλογος» δηλαδή η συμφωνία της κυβέρνησης με τους λυσσασμένους αυτούς αντιμεταρρυθμιστές και προβοκάτορες. Όταν η Κουτσίκου τολμήσει να απαντήσει σε αυτούς τότε οι «κύκλοι» της ΝΔ την κατηγορούν ότι «ρίχνει λάδι στη φωτιά» και ο Καραμανλής αφήνει να σέρνεται αυτή η κατηγορία μέχρι που ένα πρωί θα της ανακοινώσει ότι παρ’ όλο που αυτός την αγαπάει όλη η ΝΔ του ζητάει να την διώξει γιατί προκαλεί αναταραχή στη συντηρητική βάση της ΝΔ και κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα για την επόμενη εκλογική μάχη. Είναι φανερό ότι ο Καραμανλής έχει απαγορεύσει στην Κουτσίκου να υπερασπίσει την στοιχειώδη μεταρρύθμιση, που είναι και η επίσημη υποτίθεται πολιτική της ΝΔ, αφού σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές που λυσσασμένα το μέτωπο προωθεί τις καταλήψεις η κυβέρνηση έχει εξαφανιστεί από τα ΜΜΕ και ο ίδιος από τη Βουλή όπου έχει αφήσει την υπουργό του στα χέρια του Αλαβάνου!
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος που είναι ταυτισμένος με τον ΣΥΝ και το ΚΚΕ σε όλα ανεξαίρετα τα μεγάλα ζητήματα της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα στην ανάγκη μια στρατηγικής συμπόρευσης με την Ρωσία του αρχιδολοφόνου και εκβιαστή Πούτιν; Τι άλλο θα έκανε ένας άνθρωπος που αντί να χτυπήσει δυνάμωσε τη νέα ολιγαρχία που είναι δεμένη με το Κρεμλίνο. Μιλάμε για την κρατικοληστρική ολιγαρχία Κόκκαλη (Στάζι-καγκεμπίτικη Σιστέμα) Μπόμπολα (σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια), Μυτιληναίο (Σέρβικα ορυχεία στο Κόσοβο). Αυτό το μεγαλύτερο καρτέλ και το πιο αμαρτωλό ποτέ δεν το χτύπησαν τα ΚΚΕ και ΣΥΝ που χτυπάνε αντίθετα μόνο τους φιλοδυτικούς αστούς που τουλάχιστον ζουν μέσα στις συνθήκες της ανταγωνιστικής παγκόσμιας αγοράς και όχι από την ληστεία του κράτους.
Οι αντιδράσεις πάντως στο εσωτερικό της ΝΔ ενάντια στον Καραμανλή αρχίζουν να είναι σημαντικές και έτσι αυτός αναγκάστηκε σε μια σχετική υποχώρηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες τοποθετήθηκε ακριβώς στα δύο ζητήματα που θέσαμε στο κείμενο της 9/10/2006 και που έθαψαν τα ΜΜΕ. Το ένα είναι ότι στην συζήτηση πριν λίγες μέρες στη Βουλή ο Καραμανλής δεν προσήλθε σκόπιμα ώστε να αφήσει έκθετη την Κουτσίκου στις επιθέσεις του μετώπου ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ. Ο Αλαβάνος άρχισε στη Βουλή να απειλεί ότι θα διαλύσει την εκπαίδευση με καταλήψεις των σχολείων και των πανεπιστημίων. Ακόμα μεγαλύτερης βαρύτητας είναι το δεύτερο ζήτημα, η απροκάλυπτη προβοκατόρικη ενέργεια του Καραμανλή να πουλήσει την Κουτσίκου όταν προφανώς με εντολή του ο άνθρωπός του Αλογοσκούφης δήλωνε στην τηλεόραση του Σαββάτου ότι τα λεφτά δίνονται από το υπουργείο οικονομικών και το ΥΠΕΠΘ τα κατανέμει όπως αυτό νομίζει! Κι όμως η δήλωση Αλογοσκούφη είναι μια τεράστια ώθηση στο αντιδραστικό κίνημα της αντιμεταρρύθμισης αφού κραδαίνει και αυτό λεφτά στους εκπαιδευτικούς όχι για να τους σώσει από τη μιζέρια τους αλλά για να τους εξαγοράσει για μια στιγμή και μετά να λειώσει και την παιδεία και τους ίδιους. Εννοείται βέβαια ότι μετά από αυτή τη δήλωση οι διαδηλώσεις θα συνεχίζουν ακόμα περισσότερο να πηγαίνουν για να ζητάνε λεφτά στο υπουργείο Παιδείας και να ζητούν την παραίτηση της υπουργού Παιδείας, αντί να πηγαίνουν όπως κανονικά θα έπρεπε στο Οικονομικών! Ο Καραμανλής πυροβολεί τα στελέχη του στα κρυφά!
Οι δήθεν συλλογικές αποφάσεις των καταληψιών στα σχολεία είναι πραξικοπηματικές όπως και των πατρώνων τους της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ που αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα και για απεργίες με μερικές δεκάδες άτομα σε σύνολο εκατοντάδων και χιλιάδων μελών. Το μέτωπο έφτιαξε ένα συντονιστικό στην Αθήνα στο οποίο μαζεύονται μέλη των μαθητικών νεολαιών, που δεν εκπροσωπούν παρά τις οργανώσεις τους και ανακοινώνουν πραξικοπηματικά τις καταλήψεις στο όνομα της πλειοψηφίας των μαθητών.
Οι δημοκρατικοί καθηγητές και οι διευθυντές οφείλουν να συζητήσουν με τους μαθητές και να καταγγείλουν τον απατεωνίστικο, δημαγωγικό και τελικά φασιστικό χαρακτήρα των καταλήψεων. Να προτείνουμε πρώτα συζήτηση στους συλλόγους. Κανείς τίμιος και δημοκρατικός άνθρωπος δεν είναι δυνατό να θέλει τις καταλήψεις κάτω από αυτές τις συνθήκες δηλαδή το αποτελείωμα του ετοιμόρροπου σχολείου και το τσάκισμα της δειλής μεταρρύθμισης Κουτσίκου. Να μην αφήσουμε τη λαίλαπα των ψευτοαριστερών να διαλύσει οριστικά τα σχολεία και την εκπαίδευση. Αυτό είναι ένα καθήκον για το καλό της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.
Η μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ, που ζητά η συντριπτική πλειοψηφία της εκπαίδευσης και του λαού, κινδυνεύει. Πρέπει να υπερασπίσουμε το πανεπιστήμιο, το επιτελείο της εκπαίδευσης, υπερασπίζοντας τα σχολεία μας από την διάλυση, διαφορετικά η κατάρρευση όλης της εκπαίδευσης είναι αναπόφευκτη.
Ο λαός ζυγίζει και καταγράφει σήμερα τους φίλους και τους εχθρούς του. Η αντιμετώπιση της διάλυσης των σχολείων, η δημοκρατική απάντηση με επιχειρήματα στους υποκινητές των απατεωνίστικων πραξικοπηματικών καταλήψεων και η υπομονετική και ειλικρινής διαφώτιση των μαθητών των μεγάλων τάξεων για το τι αλήθεια κρίνεται στα σχολεία σήμερα είναι ένα δημοκρατικό καθήκον. Αν η ηγεσία της ΟΛΜΕ κάνει ωμά πολιτική στα σχολεία και μάλιστα κάνει βρώμικη πολιτική έχουν όλοι οι καθηγητές υποχρέωση να κάνουν και αυτοί πολιτική αλλά έντιμη πολιτική. Αυτή είναι και η απάντηση στην εξαγορά και στην καλλιέργεια των χειρότερων πλευρών των ανθρώπων που προωθεί πάντα η ΟΛΜΕ, όπως έκανε και σε αυτές τις ψευτοαπεργίες, για να διαλύει και έτσι να μπορεί να ελέγχει την εκπαίδευση και τους καθηγητές. Αυτή την πολυσήμαντη υποθήκη για το μέλλον της εκπαίδευσης, των παιδιών και το δικό μας, προτείνουμε να καταχτήσει ο κλάδος τις προσεχείς ημέρες ενωμένος πάντα με τους μαθητές.

Αθήνα 09/10/2006